وقـتــی #دلــم تـنــگ اسـت و مـیــل کــوچ دارم

آغـوش تــ♥ــو 
یـک سـرزمـیـن گـرمـسـیــر اسـت ..

بــیـــا "مــشــاعـــره" کــنــیـــم !

تـــو #عـاشـقـانـه بـگــو ..
مــن بــی بـهــانـه مـیـمـیــرم

بـــاز 
بــرنــده 
تــ♥ــویــی ...

گــاهـــی مــیـــان مــردم 

در ازدحــام شـهــر ،

غـیــر از "تـــ♥ـــو" هــر چــه هـســـت ...

#فـرامــوش مــی کـنـــم !

با آن صدای نــاز برایـم غزل بخـوان

تا وقت مـرگ ؛حـوصله دارم برای #تــو ..

چـه فـرقـی مـیـکـنـد ؟

چـه کـسـی بـحـث را شـروع کـرد
کـه دعـوا را ادامـه داد
رویـش را بـرگـردانـد ..
کـلافـه از جـایـش بـرخـواسـت

یـا بـی هـیـچ حـرفـی گـوشـی را گـذاشـت !

نـگـذاریـد #قـهـــر هـایـتـان طـولانـی شـود
نـگـذاریـد بـغـض هـا طـوفـان شـود...
نـگـذاریـد دلـتـان احـسـاس سـنـگـیـنـی کـنــد

هـر چـقـدر هـم کـه صـدایـتـان بـالا رفـت
اخـمـتــان در هـم شــد

بـا حــرفــی ..
آغــوشـــی ..
نـگــاهــــی ..

یــک نـقـطـه ی پـایــان بـگـذاریــد.

ادامـه دادن یـعـنـی

غـــرور ...
و غــرور تـمـریـن جـدایـی مـی آورد !

بـه هـیـچ کـجـای ایـن دنـیــا بـر نـمـی خـورد
اگــر از "مــن" پـایـیــن بـیـایـیـم گـاهــی ..

و "مـــ♥ــا" را بـبـیـنـیــم

اگــر یـک مـا داریـد
حـواسـتـان را شـش دنـگ کـه هـیــچ
هـمـه ی دنـگ هـای دنـیــا را بـسـپـاریــد . . .

یـک بـوسـه ی مـحـکـم
از اخـم هـای در هـم رفـتـه ی مـردانـه

یـک آغــوش مـحـکـم
از کـلافـگـی هــای زنـانـه

کـیــف دارد .. بــاور کـنـیــد !!

" با آن همه دلداده " دلـش بسته‌ی ما شد


ای من به فدایِ دلِ #دیوانه پسندش ... !

#دلــتــنــگـــی مـــن تـمــام نـمـی شــود !

هـمـیــن کــه فـکـــر کـنـــم
مــن و "تـــ♥ـــو" .. 
دو نــفـــریـــــم

دلـتـنـگ تـر مـیـشـوم بــرای تــو...

قهوه و شعر و خیال ِ تــو و این باد ِ خنک 

باز #لبخنـــد بزن ، قهــوه شِکَـــر می خواهد ...

دلـم میخـواهـَد

#دنیـا را تمـاشـا کنـم!

#یـارم میگـذاری در #چشـم-هـایـت زُل بـزنـَم...؟